3/07/08

Met een half lege maag, zonder duidelijk plan (qua vervoer), in een half uur tijd onze bus naar Kisumu halen. Volgens Kris was het zonder probleem te doen met een matatu maar door het drukke verkeer en het nijpende tijdsgebrek hebben we toch maar een taxi genomen. Net op tijd aangekomen aan de bushalte maar onze bus had een vertraging van 10min, wat uiteindelijk een uur bleek. Tijdens dit vervelende wachten hielden we ons bezig met het uitdelen van lolly's aan de aanwezige kindjes en het boeken van onze safari.
Uiteindelijk op de bus, waar blijkt dat er achter ons 4 Maasai Mara zaten die een doordringende melkgeur verspreidden vergezeld door onsmakelijk ruikende scheten. Ondertussen konden we genieten van het mooie landschap. Zo hebben we voor de eerste keer een zebra gezien(die niet achter tralies in een zoo staat). Na 50km rijden begon de sport om ons zo weinig mogelijk te stoten tegen omliggende mensen, stoelen, leuningen, ruiten, Maasai,... Bij onze eerste stop dronken we koffie met beestjes en maakten ons eerste plasje op een franse toilet. Toen de Maasai ons een hapje mais aanbood, hebben we vriendelijk geweigerd en hen elk een chipje gegeven dat hun blijkbaar heel goed beviel.
Rond 18u kwamen we aan in Kisumu in de strontregen en als we zeggen strontregen bedoelen we ook strontregen. Na even aandringen konden we er Kris van overtuigen om toch maar een taxi te nemen en ons niet te laten vervoeren door een fietser (plaatsnemen op een kussentje op het bagagerek, is hier ook een lokale vervoerswijze) . Toen we instapten in de taxi kroop er een opdringerige Kenyaan bij die verwachtte dat we voor hem gingen meebetalen. We hebben hem dan subtiel doch hardhandig uit de taxi gezet. De taxi had blijkbaar een aantal platte banden en een lekke brandstoftank zodat we onderweg 2 keer zijn moeten stoppen om te tanken. Maar hier verschieten we ondertussen al niet meer van...
Na anderhalf uur te rijden over een 20-tal km werden we zeer hartelijk ontvangen door een deel van het gezin Kwendo (de directeur van de school, zijn vrouw, dochter en zoon). De 3 oudste zoons studeren namelijk in Nairobi. De moeder heeft water voor ons opgewarmd zodat we buiten in een hokje een avontuurlijke douche konden nemen (waar Theo en Gunther nog iets van kunnen leren ;-) ) Voor Els volgde daarna de eerste kennismaking met het eten met de handen, wat na even oefenen behoorlijk goed lukte. Om de drukke zoon van 10 een beetje bezig te houden en te kalmeren hebben we hem een kleurboek en potloodjes gegeven en hem leren kleuren.
Voor het slapengaan volgde er een 'struggle for life' met het muskietennet...