19/07/08 tot 28/07/08

Zaterdag 19/07: Na het bezoekje aan Kisumu hebben we thuis (bij de directeur) eten gemaakt. Vandaag stond er op het menu: spaghetti bolognaise! We hebben wel een beetje moeten improviseren want deftige courgetten waren er niet te vinden en gehakt duidelijk ook niet, maar het was een geslaagde maaltijd en de ugali die ze normaal allemaal eten is amper aangeraakt...

Zondag 20/07: aangezien zondag uitstapjesdag is was deze geen uitzondering. We hebben een bezoekje gebracht aan Kakamega Rainforest. Een mooi woud met vele aapjes, vogelsoorten en slangen die we niet gezien hebben. Veel tijd hebben we er niet kunnen spenderen want mama Phellys wou ons smiddags niet laten vertrekken zonder dat we gegeten hadden en nadien moest dochter Joy de afwas nog doen zodat het al half 2 was vooraleer we konden vertrekken en het was toch wel even rijden. We hebben ons wel goed geamuseerd met Joy en buurjongen-neefje Abu. Ook Kris was weer in form maar ondanks het feit dat hij dit jaar een kaart van het woud meehad is hij er toch in geslaagd om ons verloren te laten lopen...

Maandag 21/07: Zaterdag had de man van de hardwarestore Sichenga in Luanda ons beloofd dat het materiaal dat we besteld hadden 'first thing in the morning, at 9 o'clock' ging geleverd worden. Rarara... Wij waren er maar geen zand, cement etc. te zien. Ste is dan maar met Samson en papa Samson (2 van de fundis die aan het labo werken) op het dak gekropen om de golfplaten te vervangen door transparante platen. We hadden gedacht dat dit een werkje van niets ging zijn, maar blijkbaar hadden we ons vergist. De nagels uit het volledig uitgedroogde hout krijgen was 1 ding, er dan nog eens nieuwe inkrijgen...Vraag maar aan Ste wat voor een inspanning het was. Er is vandaag 1 golfplaat vervangen want het werd veeeeeel te warm op het dak. Nadien hebben we ons hier en daar nog wat beziggehouden en na de tea-time zijn we naar Luanda vertrokken om ons beklag te gaan doen bij de hardwarestore. Onderweg kregen we een bericht van Samson dat we met de aannemer moesten afspreken in Luanda om het hout voor de bekistingen te gaan kopen. In de namiddag zijn we dan samen met de aannemer vervoer gaan regelen voor het hout en het hout gaan kopen. Het transportvoertuig was opnieuw een pick-up, maar toen we aan de eerste afslag kwamen reed hij rechtdoor. Blijkbaar werkten de remmen niet optimaal. Als je dan weet dat de bergoppen en bergaffen hier soms gigantisch zijn en de wegen niet fantastisch, kan je je wel voorstellen dat we niet op ons gemak zaten. Al bij al viel het nog mee maar toen we op het aardebaantje richting de school kwamen viel de pick-up stil en mochten we met zen allen duwen. Dit hebben we zo'n 4 keer mogen herhalen dus dat hebben we dan ook weeral eens meegemaakt. Het heeft eigenlijk nog lang geduurd, want als ge ziet waarmee ze hier rondrijden...Ne goeie garagist zou hier zijn werk hebben!
Ook het klagen bij de hardwarestore had blijkbaar zijn nut want ook al was ons dan beloofd dat er voor 3u ging geleverd worden, rond half 6 hoorde ik Ste vanop het dak roepen dat de camion daar was.

Dinsdag 22/07: Vandaag wouden we beginnen met het omhooghangen van de goten, maar het laatste jaar heeft examens en dus mogen we geen lawaai meer maken dus hebben we de goten in elkaar genepen in de bibliotheek. We hebben ook gemerkt dat je echt alles moet controleren als je iets gaat bestellen want blijkbaar waren de goten die geleverd zijn 1.74m ipv 2.00m. Maar ja, met de natte vinger is dit 'ongeveer' 2m he...
Na een aantal uren hebben we dit werkje opgegeven omdat het zo goed als onmogelijk bleek om ongelijk geplooide goten in elkaar te nijpen en vooral zo te houden, dus weeral 'specialistenwerk'.

Woensdag 23/07: Deze voormiddag zijn we op bezoek geweest in de school in Waluka, een aantal kilometer van Ebwali waar we verblijven. Mama Phellys is hier schoolhoofd en ook al is Kris na 5 jaar nog altijd niet bij haar langsgeweest, wij houden ons aan onze beloften. Allereerst zijn we bij de nursery langsgeweest. Hier zitten een 25-tal kindjes opgedeeld in 3 groepen: 0-3jaar, 4-5 jaar, 6-7jaar. De oudsten kunnen reeds hun naam schrijven, het alfabet en cijfertjes opschrijven. Sommige van de middelste kunnen ook al van 1-20 tellen. We hebben ook van de 2 leerkrachten vernomen dat ze niet betaald worden door de overheid, dus ze doen eigenlijk vrijwilligerswerk. Soms krijgen ze een beetje geld van de ouders of grootouders van de kindjes, maar dit gebeurt niet vaak want het grootste deel van de kindjes die er zitten zijn weeskindjes, slachtoffers van aids en leven bij hun grootouders die het niet breed hebben. De kindjes waren heel enthousiast toen we ze elk een snoepje en een ballon gaven. Ook de kleurboeken en kleurpotloden werden uitbundig gebruikt. We hebben hier enorm veel fotos getrokken omdat de kindjes er zo schattig uitzagen, ook een aantal filmpjes van toen ze liedjes voor ons aan het zingen waren...
Hierna was het tijd voor het middagmaal dat we in de school kregen. De kinderen waren allemaal door het raam aan het staren omdat ze zo verbaasd waren om mzungus te zien op hun school en dan nog wel mzungus die met hun handen aan het eten waren...Het is blijkbaar hilarisch!
Na nog een korte rondleiding hebben we balpennen uitgedeeld in 2 klassen van de lagere school en de rest hebben we aan de leerkrachten gedoneerd.
Na het verlaten van de school en een heuvelachtige wandeling hebben we een matatu richting Luanda genomen. Omdat we discussieerden over de prijs maakten ze geen plaats vrij voor ons en hebben we met onze bleke kont uit de matatu gehangen. Een hele ervaring die blauwe plekken, het verlies van enkele hersencellen en veel gegiechel in de matatu teweeg bracht.
Ook al hadden we gezworen niet meer naar Luanda te gaan toch moesten we na een mysterieuze verdwijning van 1 van onze dakgoten in de bibliotheek van de school een nieuwe halen. Samen met nog wat extra nagels.
Doordat de matatu niet direct voortmaakte omdat hij nog niet stampestevol zat, mochten we door de gietende regen naar huis lopen/glijden/vallen en opstaan. We hadden beter naar mama Phellys geluisterd die smiddags zei dat de regen ons ging vangen en gelijk had ze...

Donderdag 24/07: Aangezien we op school niets meer konden doen en we nog niet echt veel van het Westelijke deel van Kenia bezocht hadden hebben we besloten om vandaag naar Lake Victoria te gaan. We hadden het al gezien vanuit de matatu onderweg naar Kisumu maar nog niet van dichtbij. Aangekomen in Kisumu namen we een tuk-tuk, beter gekend als een riksjaw of auto/brommer/scooter/gemotoriseerde fiets op 3 wielen, naar hippo-point. Hier hebben we een half uur gediscussieerd over de prijs voor een boottochtje langs het meer van een uur. We zijn waarschijnlijk nog altijd afgezet maar we hebben de prijs toch tot dik onder de helft kunnen brengen. Na een kwartiertje wisten we dan ook eindelijk wat hippos juist waren, wanneer we een kop met 2 oogjes boven water zagen verschijnen, nijlpaarden dus. Buiten enkele vogelsoorten, naakte wassende watervervuilende en ziekwordende (door billharzia, een parasiet) vissersmannen en een vrouw die illegaal een soort wiskey stookte, was er niet heel erg veel te zien. Misschien had het weer een beetje beter geweest...
Daarna lieten we ons door onze tourguide begeleiden naar een boda-boda (fiets-taxi) en stuurde ons naar een andere oever van het meer waar we tussen de lokale bevolking konden genieten van de lekker bereidde en versgevangen lokale vis: tilapia. We kregen gezelschap van een Keniaanse tourguide die ons naar allerlei plaatsen wou brengen in Kisumu maar die naderhand toch doorhad dat we niet geinteresseerd waren in zijn diensten. Maar hij gaf ons wel de tip om naar de markt naast het National Museum te gaan, waar we ons hebben laten verleiden door de vele stoffen-en souvenirwinkeltjes.
Na een discussie tussen de chauffeurs van de matatu die elkaar afwisselden over het geld, zijn we met een vertraging van een half uurtje toch vertrokken naar huis. Onderweg kregen we telefoon van de directeur die ongerust begon te worden maar we waren nog net op tijd thuis voor het donker, ook al merkten we dat er reeds ongure en louche types op de baan waren...

Vrijdag 25/07: Vandaag zijn we met form 3 (dus 5de middelbaar want hier is lagere school 8 jaar en secundair 4) naar de heuvels gegaan om er 'caves' te bezoeken. Kris had ons al gewaarschuwd dat we geen grotten van Han moesten verwachten, maar dat we gewoon een aantal rotsen hebben gezien die op elkaar gevallen zijn en zo enkele gangen vormden had niemand kunnen voorspellen. Het was een vermoeiende en hete dag waarbij zelfs Ste verbrandde en haar broek scheurde aan de rotsen met als gevolg dat ze nu geen lange broek meer heeft. We waren dan ook blij als we bij onze Sammy e colake baridi konde gaan drinken.

Zaterdag 26/07: De hele dag gewerkt want de leerlingen hebben speciaal verlof gekregen zodat wij konden lawaai maken. De goten hangen grotendeels omhoog.

Zondag 27/07: We hebben een bezoekje gebracht aan het hospitaal in Maseno om Ste te laten controleren op malaria aangezien ze gisteren haar eten niet kon binnenhouden. De uitslag was negatief dus we konden terug vertrekken. Na een wasje en een plasje zijn we naar Uncle Sam's gegaan waar we afgesproken hadden met Samson, die ook in Mombasa in een hotel werkt, om ons te helpen met onze planning voor de komende weken. Dus:

30/07: 9u Vertrek naar Nairobi
31/07: Nairobi
1/08 - 3/08: Safari in Masaai Mara
nachtbus naar Lamu vanuit Nairobi
4/08: Lamu
5/08: reis naar Malindi + bezoek
6/08: snorkelen in Watamu + bezoek ruines Gedi
7/08: bezoek Forest + reis naar Mombasa + bezoek
8/08: Diani Beach (daguitstap vanuit Mombasa)
9/08:bezoek Bambouri (daguitstap vanuit Mombasa)
nachtbus naar Nairobi
10/08: slapen + bezoek Bomas
11/08: Hells Gate + Lake Naivasha
12/08: Masaai Market + souvenirkesjacht + bezoek sloppenwijken
13/08: vlucht naar Belgie

In deze planning kunnen nog lichte wijzigingen optreden maar veel gaan die niet verschillen.
Ook gaan we amper nog op internet kunnen want het gaat overal veel te traag maar jullie horen onze verdere verhalen zeker in Belgie...

Groetjes uit Kenia

14/07/08 tot 18/07/08

Maandag is Els een dagje blijven uitzieken in bed en is Ste alleen gaan verder verven, maar aangezien de verf zo goed als op was heeft dit ook niet lang geduurd. Ze heeft dan maar een boekje gelezen in het zonnetje en op Kris gewacht die normaal rond de middag al ging terugzijn van weggeweest, maar rond 15u nog altijd niet was aangekomen (misschien als iets te vaak in Kenia geweest en de (slechte) gewoontes een beetje overgenomen)

Dinsdag zijn we naar Luanda gegaan, samen met Kris, aangezien er ook niet verdergewerkt werd aan het labo omdat de funderingen moesten uitdrogen. Na eindelijk terug geld te kunnen afhalen zijn we de watertank en toebehoren, de nog nodige verf en transparante golfplaten gaan bestellen bij onze favoriete Indier, zodat we de komende weken toch nog iets te doen zouden hebben. In de namiddag hebben we verdergeverfd aan het 3de en voorlaatste lokaal.

Woensdag hebben we zoals gewoonlijk geverfd en voor de rest onze kennis van de wiskunde nog eens opgefrist. spijtig dat wij al die termen niet in het engels gezien hebben en dus ook niet wisten dat een bisosulas triangle ne gelijkbenigen driehoek is, anders hadden we Joy haar vraag zeker kunnen beantwoorden in de les...

Donderdag hebben we voor de laatste keer in ons leven een verfborstel en verf aangeraakt. Het werd tijd dat het laatste lokaal gedaan was, want dag in dag uit verven is ook ni ZO heel tof. In de namiddag zijn we naar Luanda vertrokken om het bestelde materiaal te gaan ophalen. De Indier ging ons normaal smorgens bellen om te zeggen of alles er was of niet maar aangezien deze al gans zijn leven in Kenia woont, hadden we wel al kunnen denken dat dit niet zo ging gebeuren. Dus wij langs een nog nooit eerder verkende weg naar Luanda en daar voor het eerst in een spiksplinternieuwe matatu gezeten die dus absoluut niet rammelde. Bij de Indier aangekomen hebben we het materiaal laten inladen in ne pick-up (lees iets da der voor moest doorgaan) en dan bijna helemaal alleen alles moeten uitladen in de school.

Vrijdag gingen we normaal beginnen met het vervangen van de golfplaten door transparante in de klaslokalen. Maar de vader van Samson (een van de werknemers van de aannemer) was er niet om ons uitleg te geven dus zijn we maar beginnen graven waar de watertank moet komen. We hadden veel bekijks en na afloop hield Els er nog 5 blijnen op haar hand aan over. We hebben dan een beetje cultuurverschillen besproken met de leraar aardrijkskunde-Kiswahili en met de studenten die ons allerlei vragen kwamen stellen, oa over HIV. Blijkbaar weten ze er niet al te veel over terwijl 1/6 van de Kenianen, zeker in het Westelijk deel HIV heeft. In de namiddag hebben we een oventje gemaakt in de keuken met bakstenen en klei gemengd met water zodat ze deze kunnen uittesten en merken dat er zo veel minder warmte verloren gaat dan door hun kookpot op 3 stenen te zetten en er een vuurtje onder te stoken.

13/07/08

Vandaag zijn we gaan wandelen in de bergen, rotsen met Kris (diejen andere nuzungu ier), Joy, Abu, Robert en Kennedy. Het begon leuk, maar we merkten al van in het begin dat de Kenianen niet veel moeite deden om Engels te beginnen praten tegen ons en gewoon tegen elkaar in het Kiswahili of het kon evengoed Chinees geweest zijn, tegen elkaar bezig waren. Els is hier ook ver van hare sis gegaan door wa ziek te zijn, de felle zon en waarschijnlijk ook wel wa gebrek aan conditie...Kris en Els zijn dan opt gemak terug naar beneden gegaan en wat nadien kwam Ste er ook aangelopen met de rest want blijkbaar had Ste geen geld bij voor de matatu voor iedereen te betalen en die Keniaantjes hadden natuurlijk ook niets. Dus wat hebben we vandaag nog maar eens geleerd: ze vinden ons leuk en gaan met ons mee maar tis ook maar alleen omda wij hun trakteren op vanalles en nog wa, maarja, kunt ge het hun neig kwalijk nemen?!
SteEls is dan nog een colake gaan drinke bij Uncle Sam's zonder aanhangsels om ewa te bekomen.

Speciaal bericht!

Proficiat Sylvester en Sofie met jullie huwelijk!!!
We zitten dan wel in Kenia maar we denken aan jullie. Geniet van de dag en nog meer van de nacht ;-) Maakt er e fistjen af! En we zullen ier iejnen drinken op ulle gezondheid!

11/07/08

Vandaag was het de beurt aan Ste om te zitten en af te zien terwijl een meisje haar haar vlechtte op een hanekam en Els het 3de lokaal begon te verven.
Na een zware werkdag hebben we buiten gewacht op de regen om ons te wassen.
Voor de rest zijn de dagen niet zo heel interessant meer, veel werken en werken (verven dus), maar vanaf maandag gaan we ons ook met andere dingen bezighouden, zoals de keuken verbeteren...
Tot volgende week
groetjes SteEls

10/07/08

Terwijl een ander meisje het haar van Els aan het vlechten was, was Ste alleen aan het verven, ze heeft dit heel goed gedaan!
Toen we gedaan hadden hebben we met Joy (de dochter van de directeur die ook les geeft in de school) 'gepingpongt' en op weg naar huis hebben we marginale kinderliedjes gezongen die in gans de buurt hoorbaar waren.

09/07/08

Vannacht hebben we goed geslapen, maar we moesten vroeg uit de veren, dus waren we nog altijd moe. We startten met het 2de lokaal, terwijl de anderen bezig waren met het uitzetten van het labo en daarna de eerste stenen van de fundering metsten. Het uitzetten kwam neer op het meten met de natte vinger, dus vree precies was dit niet, maar bon swat... Om de stenen naar de juiste plek te dragen vormden de studenten een rijtje zodat dit werk goed vooruit ging.
De vrouw die normaal ons haar ging vlechten kwam niet opdagen...
Terug bij de directeur hebben we kleurboeken uitgedeeld aan de kindjes uit de buurt, met als gevolg als we nu kindjes passeren dat er enkel het volgende zinnetje uitkomt: 'give me a book!'
Onze voetjes hebben we laten weken want die waren zo bruin als een neger en bij Els vol blijnen, terwijl Ste blijnen op haar duim had van te verven.

08/07/08

ons eerste werk vandaag was de verver die de directeur had gevraagd naar huis sturen. Blijkbaar dacht de directeur dat we ons werk niet goed gingen doen/deden en daarom vroeg hij achter onze rug een verver voor 300Shilling per dag(wat slechts 3euro is) maar het gaat hem om het principe. We schuurden dan ook zelf de ramen en legden de de laag en kregen hierna complimentjes. Blijkbaar had hier niemand verwacht dat 2 blanke vrouwen konden verven...oh dat was een wonder...en daarbij ook nog eens de waaghalzen uithangen door stoelen en banken te gebruiken om tot aan het 'plafond' te geraken.
na ons werk probeerden we stylos uit te delen, maar werden afgeschrikt door de grote hebberigheid van de kinderen die blijkbaar niet weten wat delen is en zo goed als aan het vechten waren, terwijl we wel meer dan stylos genoeg meehadden.
Ondertussen werkten de kenianen en Kris aan het labo en werd de stapfundering gemaakt.
Op weg naar huis kwamen we opnieuw Robert tegen, die ons bij een colatje onze eerste zinnetjes Kiswahili leerde en wij hem Nederlands. 'Ninatembea kwa nzia na ninaona miti' 'Ik loop op de straat en ik zie de bomen'
's Avonds leerden we onze buurjongen kaarten, voijl zevenen en gingen we vroeg slapen.

07/07/08

Vandaag was de eerste werkdag, maar wij vertrokken naar Luanda, om verf te kopen bij de Indier. Na een half uur zoeken vonden ook vals haar voor onze vlechtjes. Daarna keerden we terug naar de hardwarestore om onze 20liter verfpot mee te nemen per matatu. Het was ons een raadsel hoe we deze pot tot aan de school gingen krijgen, want een matatu passeert daar niet en een kruiwagen zie je hier niet vaak. Plan A: do it the Kenyan way, oftewel, draag de pot op je schouder, zoals Ste 3 keer voor 10m volhield, maar het dan toch maar opgaf wegens kramp in de arm. Plan B: rol de pot de berg op zoals Els probeerde, maar al snel bleek dat dit ook niet ideaal was. Plan C: neem een stok en hang daar de emmer aan, zodat een ganse bende kinderen ons kon uitlachen, aangezien het juist middagpauze was. Ze vinden het hier zeer raar dat vrouwen zware taken verrichten, laat staan blanke vrouwen (wazungu). Eens thuis bedachten we plan D: vraag een neger om je te helpen...Zo vonden we Zacharia die na een halfuur toch zijn diensten aanbood.
Op school legden we de eerste laag in het eerste lokaal en beantwoordden ondertussen 10talle vragen, de stomste eerst en kwamen we te weten dat onze benen zeer 'smouth' zijn.
Op de terugweg naar het huis van de directeur, hebben we Robert ontmoet, een niet onknappe jongen van 19 jaar oud, die Kris al bleek te kennen (zoals iedereen hier in de buurt). We dronken dan een cola om wat suikers op te doen in ons favoriete cafetje/winkeltje (aangezien er maar 2 zijn en het andere meestal dicht is...)

06/07/08

vandaag konden we slapen tot 9 uur want de kleine fred was naar de mis, zo was het tamelijk stil in het huis op de kat na. Vandaag moestn we onze was doen, maar hier bestaan nog geen wasmachines of mamas die alles voor u doen dus moesten we alles azelf doen met de hand. Gevolg voor ste waren open wondes van het schrobben en een ongeveer propere was maar eer de klei deraf was zou ik geen vingers meer gehad hebben...
Daarna gingen we bij Uncle Sam's om een fris pintje te drinken maar helaas was het niet zo fris. Joy ging met ons mee en kreeg daardoor onder haar voeten van de mama maar toch ging ze mee om een fanta te nuttigen. Op weg terug naar huis kochten we een kip en kregen we enkele huwelijksaanzoeken die we vriendelijk weigerden. Toen we in de matatu zaten begon het te hagelen en moesten we door de gietende regen terug naar huis tegen de modderstroom in. Daarna probeerden we frietjes met kip te maken maar al snel beseften we dat thuis koken een stuk makkelijker gaat. [hier zijn ze ongeveer 3uur bezig met het maken van eten]Conclusie: als je thuis kookt kook je het best. Daarna volgde weer een woelige nacht. Zo troffen we kakkerlakken aan onder ste's bed, die deskundig werden verwijderd door Kris en werden we s'nachts wakker gemaakt door een tijger die haar klauwen scherpte aan een van onze reiszakken. Die stoeme kat toch... Samen in 1 bed voelden we ons sterker en vielen we dan toch in slaap

5/07/08

Vandaag zijn we dus in Kisumu om jullie op te hoogte te houden, maar ook om verf en toebehoren te kopen zodat we maandag kunnen beginnen met verven. Aangezien we beloofd hebben dat we vanavond gaan koken op z'n Belgisch moeten we op zoek naar onder andere een kip. Bij gebrek aan een koelkast moeten we deze levend kopen en slachten als we thuis zijn (dit gaan we natuurlijk zelf niet doen). Dus straks kruipen we in een overvolle matatu met een levende, tokkende kip en een 40-tal liter verf. We gaan ook Phoellis leren frietjes bakken en zij gaat ons leren om 'ugali' te maken. Dit is een soort maismeel dat ze koken tot een vaste brij.

We zullen hier ook elke keer de woordjes Kiswahili neerschrijven die we hebben bijgeleerd:
Welkom Karibu
Hallo Djambo
Hoe gaat het? Gabari
Goed Mzuri
Blanke Muzungi
waar? Wapi
geld Pesa
hoeveel Ngapi
Dankjewel Assante

Vooruitzichten voor volgende week:
- zondag gaan we de omgeving hier wat verkennen, waarschijnlijk met een hele horde kinderen achter ons zoals gisteren als we van de school naar huis stapten.
- maandag starten we met de werken: bouw van het labo en afwerken van de klaslokalen
- In de loop van de week gaan we ook uittesten of het plaatsen van een lichtdoorlatende golfplaat niet zorgt voor oververhitting in de lokalen.

We willen ons ook nog eens excuseren dat er nog altijd geen fotomateriaal op de blog staat maar het internet is hier zodanig traag dat het onmogelijk is om foto's te uploaden...

4/07/08

Voor onze eerste dag hebben we kunnen uitslapen tot 9u, wat wel welkom was.
Na het ontbijt en een wandeling van ongeveer 2km naar de school kregen we er een rondleiding. Daarna volgde een bespreking met de schooldirecteur, de voorzitter van de schoolraad en de vertegenwoordiger van de ouders en leerkrachten zodat zowel zij als wij meningen en ideeen konden voorstellen. Het resultaat was:
- hoofdproject wordt de bouw van het chemie/bio-labo (aangezien deze funderingen reeds aanwezig zijn en dit volgens de school prioriteit is)
- maken van een schouw in de keuken want de kokkin vergast er letterlijk nu (en aangezien we nog geen nieuwe keuken kunnen bouwen willen we er toch voor zorgen dat de omstandigheden er verbeteren)
- metsen van oventjes in de keuken (ipv het koken op 3 stenen waarbij veel warmte verloren gaat)
- in de daken van de reeds bestaande klaslokalen gaan we lichtdoorlatende golfplaten plaatsen zodat ze meer natuurlijk daglicht hebben (we gaan dit eerst uittesten bij 1 klaslokaal)
- we gaan goten aanbrengen zodat het regenwater wordt opgevangen in een watertank (zodat de kinderen bij watertekort geen water uit de rivier moeten halen)
- plaatsen van de ramen in de klaslokalen die vorig jaar zijn gebouwd en ook het schilderen van de binnenmuren
Je merkt hier wel dat we het heel druk gaan hebben. We hebben een aannemer en 4 bouwvakkers aangenomen, die zich samen met Kris gaan bezighouden met de bouw van het labo. Ste en ik (Els) gaan afwisselend helpen met het labo en de bijkomende 'werkjes'.
Hierna maakten we kennis met de leerkrachten en omdat we zagen dat ze overstelpt worden met werk en vragen hebben we voorgesteld om ook wat kinderen te helpen met vragen of dingen die ze niet begrijpen. Zeker omdat ze eind deze examens hebben en de vakantie pas dan voor hen begint.
Reeds voor het donker werden we (lees Ste) aangevallen door muggen en een hele dag waren we DE bezienswaardigheid voor de kinderen ( met staren en giechelen als gevolg).
's Avonds hoorden we in de buurt muziek. Blijkbaar was er iemand overleden en de begrafenis verloopt hier iets anders dan bij ons. Wij gaan eerst naar de begrafenis en dan naar de koffietafel. Hier is het blijkbaar de gewoonte dat er een dag of 2,3 'gefeest' wordt met muziek, illegaal gestookte alcohol en drugs en pas daarna vindt de plechtigheid plaats. Er werd ons dan ook aangeraden om binnen te blijven want zatte mensen gecombineerd met criminaliteit zijn nooit veraf.

3/07/08

Met een half lege maag, zonder duidelijk plan (qua vervoer), in een half uur tijd onze bus naar Kisumu halen. Volgens Kris was het zonder probleem te doen met een matatu maar door het drukke verkeer en het nijpende tijdsgebrek hebben we toch maar een taxi genomen. Net op tijd aangekomen aan de bushalte maar onze bus had een vertraging van 10min, wat uiteindelijk een uur bleek. Tijdens dit vervelende wachten hielden we ons bezig met het uitdelen van lolly's aan de aanwezige kindjes en het boeken van onze safari.
Uiteindelijk op de bus, waar blijkt dat er achter ons 4 Maasai Mara zaten die een doordringende melkgeur verspreidden vergezeld door onsmakelijk ruikende scheten. Ondertussen konden we genieten van het mooie landschap. Zo hebben we voor de eerste keer een zebra gezien(die niet achter tralies in een zoo staat). Na 50km rijden begon de sport om ons zo weinig mogelijk te stoten tegen omliggende mensen, stoelen, leuningen, ruiten, Maasai,... Bij onze eerste stop dronken we koffie met beestjes en maakten ons eerste plasje op een franse toilet. Toen de Maasai ons een hapje mais aanbood, hebben we vriendelijk geweigerd en hen elk een chipje gegeven dat hun blijkbaar heel goed beviel.
Rond 18u kwamen we aan in Kisumu in de strontregen en als we zeggen strontregen bedoelen we ook strontregen. Na even aandringen konden we er Kris van overtuigen om toch maar een taxi te nemen en ons niet te laten vervoeren door een fietser (plaatsnemen op een kussentje op het bagagerek, is hier ook een lokale vervoerswijze) . Toen we instapten in de taxi kroop er een opdringerige Kenyaan bij die verwachtte dat we voor hem gingen meebetalen. We hebben hem dan subtiel doch hardhandig uit de taxi gezet. De taxi had blijkbaar een aantal platte banden en een lekke brandstoftank zodat we onderweg 2 keer zijn moeten stoppen om te tanken. Maar hier verschieten we ondertussen al niet meer van...
Na anderhalf uur te rijden over een 20-tal km werden we zeer hartelijk ontvangen door een deel van het gezin Kwendo (de directeur van de school, zijn vrouw, dochter en zoon). De 3 oudste zoons studeren namelijk in Nairobi. De moeder heeft water voor ons opgewarmd zodat we buiten in een hokje een avontuurlijke douche konden nemen (waar Theo en Gunther nog iets van kunnen leren ;-) ) Voor Els volgde daarna de eerste kennismaking met het eten met de handen, wat na even oefenen behoorlijk goed lukte. Om de drukke zoon van 10 een beetje bezig te houden en te kalmeren hebben we hem een kleurboek en potloodjes gegeven en hem leren kleuren.
Voor het slapengaan volgde er een 'struggle for life' met het muskietennet...

Dag 2

... Na een paar nachtmerries en het 'gezang' van de man in de moskee begonnen we aan onze 2de dag Nairobi.

We gingen op zoek naar de Belgische Ambassade, te voet. We vonden de juiste baan maar twas blijkbaar een hele lange en daar had Kris zich niet op voorbereid, dus wij verder met de matatu.
Daar aangekomen gingen we met kolonel Pauwels bij hem thuis eten. Hij woont in een villa net buiten Nairobi. Hij heeft ons enkele tips gegeven voor de safari die we willen doen en stelde ons ook voor om een weekendje te gaan kamperen in augustus om de vulkanen hier in de buurt te bekijken. Zijn vrouw is blijkbaar experte in de Maasai Market die elke vrijdag doorgaat en die we zeker ook willen bezoeken. Het is altijd leuk om te weten dat je bij iemand terecht kan. Hij kon ons ook redelijk wat vertellen over de problemen die hier geweest zijn na de verkiezingen in januari. het kwam erop neer dat er erge dingen gebeurd zijn, maar naar 'Afrikaanse normen' viel het heel goed mee.

We hebben nu dus nog niet zoveel meegemaakt, maar morgen vertrekken we naar Essong'olo waar we aan de school gaan bouwen. We zullen dus de komende weken niet zo vaak toegang hebben tot internet, want de elektriciteit ligt nog niet tot aan de school, maar we blijven proberen om jullie op de hoogte te houden!!!

Dag 1

Na een beetje ,lees twee uur ,vertraging in londen en panne met de bus op weg van de luchthaven zijn we uiteindelijk toch in Nairobi geraakt! We maakten kennis met een drukke stad waar kris, onze begeleider, overal zijn weg weet (maar wel niet naar de belgische ambassade). Na een uur achter kris aan te hollen hebben we een matatu genomen om naar ons hotel, de YMCA in South C te Nairobi, te gaan. Deze manier van vervoer is merkwaardig. je neemt 1 kleine camionette (kleiner dan die van Theo zijn pa) en zet daarin 12 stoelen/banken. je hangt er aan de zijkant een Keniaan aan die volk lokt, een forse chauffeur en luide 'negermuziek'. het is de goedkoopste manier van reizen (in het stad varieert het van 30KSh tot 50KSh, zo'n 30 a 50 eurocent per persoon) en je hebt er overvloedig zowel fysiek als sociaal contact met de bevolking, alsook blauwe plekken.

Ste had op tv gezien dat er een rookverbod geldt in de straten van Nairobi (en nog 4 andere steden). na nog wat achter Kris aan te hollen en dorstig te worden, vonden we een terrasje met bier (ook stella artois!) .

Na het avondeten hebben we ons ingesmeerd, gespoten tegen de muggen. Het mocht echter niet baten want een half uur later was de eerste beet er al bij Els en nog eens een uurtje later hadden 2 van die stinkers Ste ook liggen.

Er volgde een onrustige nacht...